انسان ها به شیوه هندیان بر سطح زمین راه می روند . با یک سبد در جلو و یک سبد در پشت
در سبد جلو ، صفات نیک خود را می گذاریم . در سبد پشتی عیب های خود را نگه میداریم
به همین دلیل در طول زندگی چشمانمان فقط صفات نیک خودمان را می بیند و عیوب همسفری که جلوی ما
حرکت می کند
بدین گونه است که درباره خود بهتر از او داوری می کنیم ، غافل از آن که نفر پشت سری ما هم به همین
شیوه درباره ما می اندیشد